Wat een gerommel! Jaren van lockdown, wel en niet werken, klanten afbellen en weer opnieuw afspraken maken, wij corona, klanten corona. Het voelt als erg rommelig. Daarboven op kwam nog eens een zeer intensief jaar, waar ik toch even iets over kwijt wil.
2021 was een bizar jaar. Een jaar die wij maar liever willen schrappen.
Man Ruud werd op een zondag in maart, 3 dagen na opheffing van de lockdown, plots opgenomen in het ziekenhuis. Met een kans van 25% op genezing, gelukkig er heelhuids doorheen gekomen. Met m'n hoofd vol zorgen over een goed herstel en een hoop geregel zo in de eerste werkdagen van 2021, kom ik op het randje van de avondklok te struikelen over een evenwichtsbalk, die toch al 20 jaar op dezelfde plaats ligt en breek ik mijn knie en schouder.
In verband met de drukte in de ziekenhuizen was de wachtlijst voor operatie 7 weken. Deze 7 weken inclusief de revalidatietijd, werd al weer een lang verplicht thuis zitten en niet kunnen werken. Hulde aan mijn toenmalige stagiaire Sadia, die een aantal behandelingen kon voortzetten onder de huidige technieken van telefoon, video bellen, whats-app e.d. Zij de behandelingen, ik het advies van de zijlijn. Specialistische behandelingen heb ik kunnen onderbrengen bij 2 geweldig lieve toegewijde collega's, Chantal en Jeannette. Toen de operatie, eind april, eindelijk achter de rug was kon het herstel en revalideren beginnen. Dacht ik. Veel pijn weerhield mij om te werken. Belachelijk dat je na een operatie je ongemakkelijker voelt dan voor die tijd.
Omdat ik toch niet kon werken had ik meer tijd om een afspraak te maken bij de huisarts. Na wat medicatiewisselingen en wat bloedonderzoekjes werd het duidelijk. Een vernietigende diagnose: alvleesklierkanker. De bodem zakt op zo'n moment onder je voeten weg. Een heftige weg van chemo's en bestralingen volgde, met in november een whipple-operatie. Niet te geloven dat je ernstig ziek bent, maar ook niet te geloven dat je hier schoon uitkomt. Het enige wat me nu nog rest is een ritssluiting over de buik. Ik ben een dankbaar mens.
Dankbaar voor alle hulp en meeleven, bezoekjes, zoveel bloemen dat het parket de hele zomer spontaan omhoog bleef staan van de overdaad aan vocht in huis, telefoontjes en kaarten. En alle lieve berichtjes die klanten op de zaak achterlieten in het wachtkamerboek. Superlief!
En nu, 2022. Ik voel me okay, barst van de energie en kan er weer helemaal tegen. De eerste klanten heb ik inmiddels weer mogen begroeten en behandelen. Laten we dit jaar de zon weer laten schijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten